Japan 2013
The 4Aviation april reis naar Japan werd ook in 2013 weer uitgevoerd. Wederom trokken 11 deelnemers naar het Aziatische land voor geweldige fotografiemogelijkheden.
Op zaterdag 13 april 2013 begon de volgende 4Aviation reis naar Japan. Zoals inmiddels traditie zou de groep uit 11 deelnemers bestaan. Daarvan stonden er 9 op deze zaterdagmorgen vroeg op Schiphol voor de vlucht naar Rome om van daaruit verder te gaan naar Narita. De Alitalia vlucht vanaf Rome was gelukkig niet vol zodat we ons allemaal wat extra stoelen toe konden eigenen om te compenseren voor de krappe beenruimte.
Na een rustige vlucht landden we zondagmorgen (14 april) iets na zessen op Narita. In afwachting van het open gaan van de autoverhuurder werd gepind en een beetje kennis gemaakt met de Japanse cultuur. Het internationale gezelschap (Nederlanders, Belgen, een Fransoos en een Duitser) zou op Narita nog aangevuld worden met nog een Fransoos en een Brit. Nadat iedereen er was legden we de eerste kilometers van de reis af. Het eerste doel op deze zondag was een supermarkt om trapjes te scoren. Zo gezegd zo gedaan en via een kijkje op het platform van Shimofusa en een paar preserved kisten reden we naar het hotel voor de eerste overnachting in Tsuchiura. Het waaide deze dag trouwens enorm hard, wat de dag erna alweer spannende maakte. Omdat iedereen bekaf was van het reizen gingen de lampen relatief vroeg uit vandaag.
Voor maandag 15 april stond Hyakuri op het verlanglijstje. Om optimaal van dit fantastische veld te genieten hebben we de ochtend op de torens doorgebracht. Om dat mogelijk te maken stond ons Japanse contact mooi op tijd op ons te wachten en begeleide de betaling van het ´vrouwtje´ om bij de torens te kunnen komen. Hyakuri was zoals je het graag ziet; gave types (de RF-4E’s spannen de kroon), veel vliegen en zon. We hebben de hele dag genoten van de Phantoms, Eagles, T-4’s, U-125’s en UH-60’s op het veld. Een bezoekende C-1 maakte het plaatje compleet. Nadat we ’s middags nog een paar uur aan de overkant van de baan hadden doorgebracht vonden we het welletjes en zetten koers richting het hotel voor de nacht.
De dinsdagmorgen (16 april) begon weer vroeg. We wilden op tijd bij Iruma staan en in en om Tokio is het altijd druk en duurt het altijd langer dan je denkt om van a naar b te komen. Aangekomen bij Iruma scheen het zonnetje en bleek men vanuit het noorden naar het zuiden te vliegen. Dat betekende dat we meteen aan de goede kant stonden en de zon mooi in de rug hadden. De variëteit op Iruma was enorm en we hadden de mazzel meerdere YS-11’s te zien en de unieke EC-1. Rond de middag reden we richting Atsugi. Daar aangekomen bleek al snel dat de bezuinigingen van de VS geen betrekking hadden op de wing die op Atsugi gestationeerd is. Er werd volop gevlogen, maar liefst 24 Hornets kwamen voor de lenzen langs. Daarnaast kregen we een US-2, een nieuwe P-1, een navy YS-11 en nog meer rariteiten voorgeschoteld. Al met al een geweldige middag na een prachtige ochtend. De sfeer bij het avondeten was goed, de eerste twee zonnige dagen hadden zoveel fraaie types opgeleverd dat de reis al niet meer stuk kon.
Voor woensdag 17 april stond Shizuhama als eerste op het programma. De T-7’s van de hier aanwezig trainingseenheid waren volop actief. Helaas was het bewolkt, wat het de hele dag zou blijven. Na ongeveer een uurtje fotograferen hier was de buit wel min of meer binnen en reden we verder richting Hamamatsu. Hier troffen we nog veel meer trainers aan, T-4’s in dit geval. Ook op Hamamatsu werd lekker gevlogen en een E-767 maakt het plaatje compleet. Na een kort bezoekje aan het museum op Hamamatsu vonden we het welletjes en gingen op weg naar het derde veld van de dag; Nagoya-Komaki. Ook op Komaki hadden we niets te klagen, drie Herculessen waren actief, net als twee KC-767’s en de (inmiddels) gebruikelijke U-125. Die avond hadden we nog een flinke rit voor de boeg tot iets voorbij Komatsu en we stopten daarom bij een wegrestaurant voor een snelle maar goede maaltijd.
Na een goede nachtrust gingen we op donderdag (18 april) weer op tijd op pad. Bij Komatsu aangekomen kwamen al snel de eerste Eagles binnen. Bij het uittaxiën van het volgende groepje zagen we tot onze verbazing dat het aggressors van het Hiko Kyodotai waren. Blijkbaar waren de aggressors van Nyutabaru nu actief als tegenstander van 303 en 306 Hikotai op Komatsu. Erg leuk hier was ook de Japanse E-2 Hawkeye die rond het middaguur in de zon binnen kwam zetten. Aan het einde van ons verblijf hier, toen de aggressors terug waren van hun tweede missie,kwam er onverwacht nog een Hawkeye binnen. Er stonden wederom aardig wat kilometers op het programma dus begonnen we relatief vroeg aan de rit richting Tokushima (nadat we een korte stop maakten bij het museum tegenover de civiele terminal van Komatsu).
De vrijdagmorgen van 19 april zou bij Tokushima worden doorgebracht worden. Een trainingsveldje van de Japanse marine met Beech TC90’s van 202 Kyoiku Kokutai. Er stond een hele stevige bries en dat heeft misschien bijgedragen aan het feit dat er maar 1 wave werd gevlogen. Deze wave was dan ook wel weer prima te fotograferen omdat het veld, zoals zoveel velden in Japan, prima is voor fotografie. Een paar choppers van de gestationeerde army-eenheid kwamen ook nog voorbij. In de middag reden we richting Komatsushima. Een klein veldje op een uur rijden van Tokushima met SH-60J’s van de marine. Door langs het hek te lopen kwamen we op een prachtige plek terecht om een paar vliegende Seahawks fantastisch te fotograferen. Aan de loop van de middag reden we verder richting Hiroshima voor de overnachting. Die avond genoten we van een heerlijke maaltijd bij een traditioneel Japans restaurant.
De zaterdag en zondag zouden rustige dagen worden. Op zaterdag (20 april) begonnen we met een bezoek aan het Hiroshima Peace Memorial Park. Dit park is op de plek waar op 6 augustus 1945 de eerste atoombom voor het eerst gebruikt werd. Daarna reden ongeveer een uurtje tot we bij Iwakuni arriveerden. Daar hebben we een tijdje in de stromende regen in de auto´s doorgebracht. Er werd wel gevlogen door de USMC op deze zaterdag maar na een tijdje druppels tellen vond iedereen het welletjes en reden we verder richting Fukuoko voor het volgende hotel.
Op zondag de 21e hebben we ons geluk in de morgen geprobeerd bij de open dag van een army-camp bij Kumamoto. De army-choppers die voor zouden vliegen werden echter pas een aantal uur later verwacht en we besloten daar niet op te wachten. We reden, via een schitterende route en met een stralend zonnetje, door naar Kanoya. Op Kanoya valt altijd wel wat te fotograferen in het weekend en zo ook deze zondag. Verder brachten we een bezoek aan het Marine museum dat bij het veld ligt. Tegen de avond arriveerden we bij ons hotel in Miyazaki.
Maandag was weer een gewone werkdag dus op 22 april waren we weer vroeg uit de veren. Voor acht uur waren we al bij Nyutabaru voor een dagje Phantoms en Eagles. Dat plan slaagde aardig en we hebben, mede door het wijzigende baangebruik, de hele dag her en der gestaan voor de beste foto´s. Het weer werkte mee en de Phantoms uiteindelijk ook (die kwamen wat langzaam op gang). Jammer, maar niet onoverkomelijk, was dat de aggressor Eagles waarschijnlijk nog steeds op Komatsu stonden. Die hadden we al in de pocket natuurlijk, maar nog een keer fotograferen was leuk geweest. In de avond arriveerden we weer bij het hotel in Fukuoka van twee dagen ervoor.
Op dinsdag 23 april begonnen we ’s morgens bij Ashiya. Aangekomen bij het veld bleek dat ze van de verkeerde kant vlogen en dat het flink bewolkt was. Snel verruilden we Ashiya daarom met Tsuiki. Ook daar bewolking. De Eagles en F-2’s vlogen wel, maar het was net niet genoeg qua aantallen. Intussen hadden we ook de weerberichten een plaats gegeven en een alternatieve route bedacht voor de laatste operationele dagen. We zouden woensdag een tweede poging doen op Tsuiki, met daarna Ozuki en Hofu. Dan zou donderdag een hele dag Iwakuni komen met mooi weer (voor de woensdag werd op Iwakuni regen voorspeld en dat kenden we daar al). We reden naar Shimonoseki voor de overnachting, in de verwachting dat we dezelfde route de volgende dag weer gingen rijden.
Het omboeken van de hotels was gelukt en derhalve togen we op woensdag (24 april) weer richting Tsuiki. Zonder aanwijsbare reden was hier weinig te doen. Er vlogen 4 Eagles, maar de F-2’s lieten zich niet zien. Door hier toch net te lang te wachten op meer activiteit wisten we op Ozuki geen kisten meer in de landing mee te pikken. We hielden de moed erin in afwachting van wat nog zou komen en reden door naar het volgende hotel.
Donderdag 25 april stond Iwakuni op het programma. Het zonnetje straalde en we kregen een veelvoud aan types voorgeschoteld. Al met al, met de draaiende banen en de zichzelf verplaatsende zon, hebben we aan deze dag een erg goed gevoel overgehouden. De combinatie van USMC en Japanse Marine en de grote hoeveelheid types die hier te vinden zijn maken het een zeer interessante locatie. Dat compenseert een klein beetje de frustratie dat niet alles op het juiste moment in de juiste richting binnen komt. De take-off van de VMAQ-4 EA-6B Prowler was het onbetwiste highlight.
Voor vrijdag (26 april, de laatste operationele dag) stonden Akeno en Gifu op het programma. Na een paar uur redelijk wat army-choppers fotograferen bij Akeno stapten we weer in de auto richting Nagoya om bij Gifu te geraken. Iedereen was opgetogen omdat Gifu een zeer interessant veld is met al haar testtoestellen. De teleurstelling was dan ook groot er op deze vrijdagmiddag niets gebeurde. Op vrijdagmiddag wordt normaal gesproken gewoon gevlogen op Gifu (we zijn er vaker geweest op vrijdagmiddag), maar niet vandaag. Een bezoekje aan het museum maakte nog een klein beetje goed. De dag eindigde bij een hotel in de buurt van Atsugi.
De laatste dag waarop we konden doen wat we wilden (zaterdag 27 april) bleek het Atsugi Spring Festival gepland te zijn. Een open dag waarbij vooral de vriendschap tussen de Amerikanen en de Japanners onderstreept moet worden. Het was prachtig weer en de static was interessant. Onder andere alle commanders van de USNavy stonden opgesteld. Een deel van de static was prima te fotograferen en ook rondom de static viel het een en ander te fotograferen. In tegenstelling tot andere jaren bleek er ook iets van een vliegprogramma te zijn. In de middag vlogen er fraaie SH-60’s voor en stuurden de Carrier Air Wing vijf Hornets en een Hawkeye de lucht in. Van elk squadron een toestel dus. Ze namen de moeite om mooi voor het publiek langs te taxiën. Al met al een heel fraai evenement en een mooie opsteker na de voorgaande dag. Na deze open dag was het tijd om het laatste hotel op te zoeken, vlak bij de luchthaven van Narita.
Op zondag 28 april stond de terugreis op het programma. Qua hoeveelheid verschillende types was het een geweldige reis, ondanks de paar momenten waarop het een beetje tegen zat. Als groep togen we naar Narita om daar van twee deelnemers afscheid te nemen om vervolgens via Parijs naar Amsterdam terug te vliegen.
