Noorwegen (2012)

Op vrijdag (1 juni) werd het ontbijt al vanaf 6 uur geserveerd en dat was ook nodig. We wilden de bus al om 06.30 uur ’s morgens in beweging zetten richting Ørland Air Base om ieder geval op tijd voor de spottersdag te zijn. We waren ’s morgens al wakker geworden met ijsafzettingen rondom het hotel en onderweg zagen we nog her en der sneeuw in de bermen liggen. Het was maar goed dat (bijna) iedereen voldoende warme kleding bij zich had. De rit verliep prima en net voor 8 uur ’s morgens waren we bij de ingang. De inschrijfprocedure voor de spottersdag verliep vlekkeloos. Met bussen werd iedereen eerst naar de brandweergarage gebracht en van daaruit werd naar een plek tussen de hoofd- en de parallelbaan gelopen. Voor het markeren van het gebied waar we mochten staan hadden de Noren een hele eenvoudige oplossing bedacht, een hele lange strook gras was gemaaid (en de rest niet). Dat was het gebied dus, geen lintjes, geen hekken. Het werkte perfect! Naar schatting 450 tot 500 spotters hadden de tocht naar de, toch redelijk lastig bereikbare, basis gemaakt. Ook de media vonden deze opkomst weer interessant en er werden aardig wat items over spotters gedraaid. De locatie was perfect en het weer werkte goed mee, dus de ochtendwave werd heel fraai in take-off gefotografeerd. Voor de recovery werd iedereen weer per bus vervoerd, dit keer richting kop van de baan, waar de toestellen uit zouden taxiën. Ook dit was weer erg fraai! Ook hier geen lintjes, waardoor het mogelijk was om óp de rolbaan te liggen voor de mooiste foto’s. De grenzen van veilig werden hier wel opgezocht. Voor de middagwave herhaalde het ritueel zich (waarbij met name de Tijger-toestellen vlogen), zowel bij de hoofdbaan als de kop van de baan, waardoor iedereen aan het einde van de dag een hele rits hele fraaie opnamen mee het veld af kon nemen. Een bus bracht ons aan het einde van de dag weer richting het hotel in Åfjord.