Zaterdag 22 juli werd voor het merendeel van de groep de tweede Zhukovsky dag. Een paar mensen hadden besloten om het veld weer op te gaan voor het media platform, maar de rest ging hun geluk beproeven buiten het veld voor de vliegshow. Inmiddels was het al duidelijk geworden dat de beoogde plaats ten noorden van de Moskva rivier (ten zuiden van het vliegveld) niet meer toegankelijk was voor fotografen, dus die plek konden wij wel vergeten. Gelukkig was er ook een prima alternatief ten zuiden van de rivier ter hoogte van het vliegveld. Hier sta je wel iets verder van het vliegveld af maar eigenlijk net zo goed om de toestellen te fotograferen als die in bochten van en naar het veld toe vliegen tijdens hun demonstraties. Maar zover waren we nog niet, het bleek een enerverende onderneming te worden om iedereen (net op tijd) op de juiste plekken te krijgen…
De bus vertrok een uur eerder dan de dagen ervoor vanaf het hotel, en alles leek op rolletjes te lopen: het was nog niet druk op de weg en in no-time waren we de buitenste ring van Moskou al gepasseerd. Helaas bleek Murphy deze ochtend het op onze bus gemikt te hebben, want nog geen drie minuten later stond deze al langs de weg stil met een duidelijk hoorbaar geluid van een kapotte luchtleiding en een chauffeur die tegelijkertijd hectisch én koel blijvend (“Njet problem!”) eigenhandig ging proberen de zaak provisorisch te repareren. Na een kleine drie kwartier had hij het voor elkaar en konden we weer op pad. Helaas was ondertussen de drukte onderweg al flink toegenomen, en het is geen fijn gezicht om in de verte een opbouwende file steeds dichterbij te zien komen met elke auto die jouw langs de weg geparkeerde bus passeert. Even “een stukje” file rijden dus, terwijl de klok onverstoorbaar doortikte, maar in ieder geval reden we weer. De volgende tegenvaller mochten wij incasseren toen op een paar kilometer van het vliegveld de weg versperd bleek te zijn door de politie en de buschauffeur te horen kreeg dat er géén voertuig zonder parkeerkaart in de buurt van het vliegveld kon komen, ook al hoefden wij eigenlijk alleen maar een paar mensen bij de ingang af te zetten. De bus werd teruggestuurd, gedeeltelijk terug vanwaar wij gekomen waren en uiteindelijk via binnenwegen naar het oude vliegveld Bykovo welke nu als parkeerplaats met pendelbussen gebruikt werd. Tegen de bedoeling in werd de bus het parkeerterrein op geleid en moest zelfs een veiligheidscontrole ondergaan waarvoor iedereen de bus uit moest en een snuffelhond in recordtempo door de bus werd gesleurd. Met iedereen weer in de bus waren we er nog niet want we moesten eerst een dikke kilometer over een slecht zandpad over het oude vliegveld rijden, voordat het viertal uit kon stappen en met een pendelbus naar Zhukovsky kon. Gelukkig hoefde de bus hen ‘s middags niet meer op te halen, zij zouden zelfstandig met een taxi terug komen. Dankzij een meewerkende parkeerbegeleider mocht de bus daarna haaks het parkeerterrein over steken naar het zandpad naar de uitgang wat in ieder geval nóg een kilometer zandpad scheelde én nog meer vertraging. Weer eenmaal op de verharde weg was het wachten op de volgende tegenvaller…maar die kwam gelukkig niet. De bus wist verrassend snel dichtbij de beoogde plek aan de rivier te komen, en opgelucht kon de groep de bus uit voor de wandeling van een paar minuten. Belangrijk detail; niemand heeft iets hoeven te missen! Ook de chauffeur was duidelijk opgelucht! Om nog maar niet te spreken over de 4Aviation reisleider…
Aan de oever van de Moskva was het ondertussen al aardig druk met fotografen, maar iedereen wist zonder problemen een goede plek te vinden. Er waren ook al een paar Russische boten aangemeerd die er duidelijk al een feestje van aan het maken waren. Behalve één boot die later uitermate lomp recht in het zicht van een groep fotografen aanmeerde, en toen er met bier werd gegooid, was het vooral een vermakelijk gezicht. Zeker toen later één van de duidelijk dronken opvarenden alleen nog maar gekleed in een doorschijnende onderbroek een eindje ging zwemmen, door de rivierpolitie opgepikt werd, ontsnapte, de wal op kroop en er te voet vandoor ging, uiteindelijk gearresteerd en weer vrijgelaten werd, om uiteindelijk alsnog voor de derde keer gearresteerd werd. Het was, tussen de vliegtuigen door, een slapstick van proporties.
Het enige wat toen nog tegen zat was iets waar wij ook totaal geen invloed op hadden: namelijk het weer. Het was mooi geweest als het vandaag mooi zonnig was, maar helaas was het voor het merendeel van de dag donker en grijs, wat voor de fotografen weliswaar voor veel condens op en rond de hard manoeuvrerende vliegtuigen zorgde, maar over het algemeen de foto’s niet ten goede kwam. Pas tegen het einde van de show, toen de Russian Knights hun opwachting maakten, loste de lage bewolking op en eindigden wij de dag met blauwe lucht en witte wolkjes. Hierna toog iedereen weer voldaan terug naar onze bus die gelukkig nog steeds op dezelfde plaats stond en door onze ondernemende chauffeur nu helemaal gerepareerd was (waarschijnlijk). Na het gebruikelijke file rijden waren we toch nog mooi op tijd terug bij het hotel voor een laatste bezoekje aan het Rode Plein en ieders favoriete restaurant.
