USA VI 2023
Deze tour concentreerde zich op de Oceana Air Show waar de Navy haar poorten opende, en een week later deed het Marines Corps hetzelfde met de Miramar Air Show. Tussendoor was er voldoende tijd om diverse andere velden te bezoeken. Uiteindelijk hebben we alle takken van de Amerikaanse militaire luchtvaart kunnen aanschouwen. We waren met een kleine groep wat ons erg wendbaar en flexibel maakte. De resultaten waren daar ook naar. Bijna altijd werkte het weer goed mee zodat de fotografen alle gelegenheid hadden voor mooie fotoresultaten.
Hier kun je genieten van het verslag van deze zeer afwisselende tour.
Op vrijdag 15 september 2023 vlogen we met een relatief kleine groep via London Heathrow naar Washington Dulles. In de UK sloot onze laatste reisgenoot zich aan en maakte daarmee de groep compleet. Zonder vertragingen arriveerden we op Washington Dulles waar we onze mini-van ophaalde. Daarna volgde een 3 uur durende rit naar ons hotel in Newport News waar we de komende drie nachten zouden verblijven.
Op zaterdag 16 september 2023 vertrokken we na een hele korte nachtrust in alle vroegte naar Oceana Naval Air Station waar de jaarlijkse air show van de Navy plaatsvond. Als een van de eersten parkeerden we de auto vlakbij het show terrein en na een korte veiligheidscheck werden we op het vliegveld logelaten. Hier was een bescheiden static display ingericht. Daarentegen werd ons een mooie en spectaculaire air display voorgeschoteld. Aanvankelijk mocht de flightline niet worden gefotografeerd maar nadat het publiek toenam werd dat een onhoudbare maatregel. Uiteindelijk keerden we voldaan terug naar het hotel. Onderweg bezochten we nog het Air Power Park in Hampton, weliswaar al gesloten voor publiek. Hier staat een kleine maar aantrekkelijke collectie die goed zichtbaar is vanaf de weg.
Op zondag 17 september 2023 herhaalde zich het programma van de vorige dag. Doordat we ons anders positioneerden hadden we een andere afwisselende kijk op de air show. Helaas had de Navy al haar Hornets van het platform verwijderd en stonden deze in een verre hoek geparkeerd. Ver weg en onbereikbaar voor ons, dat was dan wel een beetje frustrerend. Toch geheel bevredigd verlieten we het veld. Ondertussen betrok de hemel en viel in de loop van de avond de eerste regen.
Op maandag (18 september) konden we iets langer van onze nachtrust genieten. De weersvoorspellingen met lichte regen waren dusdanig dat we besloten eerst Norfolk met haar Hawkeyes en Sea Dragons te bezoeken. Tot onze verrassing waren het de laatste C-2A Greyhounds die het meeste vlogen. Ondanks dat het weer nog niet opknapte waren we blij met deze vangst. In de verte zagen we dat op Langley vanaf de verkeerde baankop werd gevlogen, gezien het weerbericht zou dat ook niet veranderen. Dat was wel een teleurstelling. Daarom werd de koers verlegd naar het zuiden waar op Elisabeth City Regional Airport de US Coast Guard is gevestigd. Inmiddels brak de zon door maar we bleken net te laat voor een inkomende HC-130. Naast enkele HC-130s stonden er ook een MH-60 en MH-65 op het platform. Daarna werd koers gezet naar onze laatste bestemming aan de Oostkust: Seymour Johnson. Voordat we in ons hotel in Goldsboro arriveerden zagen we nog enkele lokaal gestationeerde F-15E in prachtig avondlicht binnenkomen. Nadat we nog wat lokale W&R opzochten kwamen we in ons hotel.
Dinsdag 19 september 2023 startte met de voorspelling van een strak blauwe hemel. In afwachting van wat komen ging, positioneerden we ons langs de startbaan van Seymour Johnson Air Force Base. Het veld huisvest de 4th Fighter Wing met 4 squadrons F-15E’s. Er werd goed gevlogen door de Strike Eagles en tevens gingen er twee plaatselijke KC-46s van de 77th ARS er uit. Helaas moesten we rond 14:00 uur vertrekken om onze vlucht naar de Westkust te halen. Nadat we onze mini-van hadden ingeleverd, vlogen we vanaf Raleigh-Durham Airport via Charlotte naar Phoenix Sky Harbour. Op Charlotte stonden de C-17s van de North Carolina ANG in de ondergaande zon te blinken. Nadat we opnieuw over onze huurauto beschikten reden we naar het hotel in Scottsdale.
Op woensdag 20 september 2023 posteerden we ons al vroeg in de ochtend in de landing van Luke AFB. Er werd redelijk goed gevlogen met de F-35, welke de meeste F-16s van het veld hebben verdrongen. Recent heeft er een wisseling van F-16’s plaatsgevonden tussen Luke AFB en Holloman AFB, waardoor we een aantal HO gecodeerde F-16’s zagenvliegen en ook de Mirage F.1s vlogen lekker. Omdat de zon maar niet wilde doorbreken maar de temperatuur opliep tot 40 graden, reden we in de loop van de middag via de beide Voodoos in Gila Bend naar Yuma. In Yuma parkeerden we bij de Fairgrounds en zagen nog een Osprey en 2 F-35B’s binnekomen. Op het volle platform stonden 5 CH-53K King Stallions te blinken in het namiddagzonnetje. Al met al hadden we een hele bevredigende dag achter de rug.
Op donderdag 21 september 2023 was ons doel MCAS Yuma. Ons hotel in Yuma lag dicht bij het Marines Corps Air Station en we hoorden om 8:00 uur de eerste kisten er al uitgaan. Snel pakten we onze spullen en reden naar de kop van de baan om nog net op tijd twee F-5s te zien landen. Doordat er in 6 weken tijd drie fatale vliegongelukken bij de Marines hadden plaatsgevonden, waren alle vliegactiviteiten voor minimaal 2 dagen opgeschort. Het was dus de vraag of er wel gevlogen zou worden. Gelukkig bleek dat wel het geval. Misschien niet heel uitbundig maar wat er vloog was heel gevarieerd. We waren zelfs getuige van 4 Harriers die vanaf Cherry Point (East Coast) alvast voor de aankomende WTI kwamen binnen fladderen. De zon draaide over de baankop wat voor ons het moment was om onze trip naar het Westen voort te zetten. Via Imperial en El Centro, waar we nog enkele bezoekers aantroffen (MH-60, T-44) reden we door naar San Diego. Voordat we in het hotel arriveerden, maakte we nog een rondje om Gillespie Field waar we het platform van High Performance Aircraft Inc bezochten. Vermeldenswaardig waren een gemodificeerde civiele Blackhawk en Sky Crane.
Vrijdag 22 september maakten we vanuit El Cayon een ronde langs de lokale velden. Aanvankelijk hadden we geen succes bij de USCG in San Diego maar later op de dag zijn we hier teruggekeerd. Precies op dat moment ging een MH-60 airborne. Op Brown Field, een civiel veldje tegen de Mexicaanse grens wachtte ons de grootste verrassing. In een uurtje tijd passeerden ons diverse kisten van de US Marines: twee Sea Stallions, meer dan een handvol F-18 C/Ds en een UC-35 waren heel veel meer dan we hadden verwacht. Daarna werd koers gezet naar NOLF Imperial Beach waar we helaas de laatste MH-60s uit het circuit naar North Island zagen vertrekken. Omdat er verder geen activiteit was zijn we toen naar de aproch van NAS North Island doorgereden. Er werd matig gevlogen hoewel het hoogtepunt de binnenkomst van 2 F-35Cs was. Deze hadden we op Oceana eerder in de week niet gezien. Moe maar voldaan keerden we terug naar ons hotel.
Op zaterdag 23 september bezochten we de middelste dag van de driedaagse Miramar Air Show.. Op goed geluk reden we als een van de eersten het veld op. Er stond immers nergens een enkele aanwijzing voor bezoekers van de air show. Ondertussen trok de bewolking weg en wachtte ons een prachtige dag op het veld. Na een strenge veiligheidscontrole, speciaal voor alle buitenlanders, konden we de platforms betreden. Hierna hebben we geen enkele bemoeienis van de beveiliging meer ervaren. Een uitgebreide static met een vertegenwoordiging van alle takken van het Amerikaanse leger kenmerkte de show. Erg indrukwekkend waren de demo van de F-35B en de demonstratie van de Marine Air Ground Task Force (MAGTF). Om 5:00 uur PM sloot het veld en nadat we nog een lijntje CH-53’s hebben gefotografeerd vertrokken we zeer tevreden naar ons hotel.
Op zondag (24 september) naderde het einde van deze reis met rasse schreden. Omdat we pas tegen de avond vanaf LAX naar Europa terugvlogen, hadden we nog tijd om eerst de kleine maar bijzondere dependance van het San Diego Air & Space Museum op Gillespie Field te bezoeken. Daarna zijn we via Hemet Ryan richting Los Angeles vertrokken. Op Hemet vielen we met de neus in de boter. Er kwam net een Sky Crane binnen en even later volgde een Bronco. Op dit bescheiden veldje staat namelijk een unit van Cal Fire gestationeerd. We raakte in gesprek en al gauw liepen we met onze camera’s en trotse begeleiding op het platform rond. We vervolgde onze weg naar het vliegveld, maar niet voordat we een stop bij het Proud Bird restaurant hadden gemaakt. Dit restaurant is prachtig in de landing van het enorme LAX gelegen. Vlotjes werd de huurauto ingeleverd en werden voor onze vluchten ingecheckt.
Op maandag 25 september 2023 arriveerden we veilig op London-Heathrow waar we van onze eerste metgezel afscheid namen. Met de landing in Amsterdam kwam deze prachtige tour tot een eind.
